ராம்- சாயம் வெளுத்தபின்னும் வண்ணப்பூச்சு

இந்து ராமின் பிய்ந்து போன முகமூடியை ஒட்டவைக்கும் முயற்சி நடக்கிறது.அவர் கண்மூடித்தனமான இந்தியத் தேசியவாதி இல்லை என்பதற்கு ஜெயகாந்தனின் கட்டுரை நோண்டியெடுக்கப்பட்டு அது பொருந்துமா இல்லையா என்றுகூடப் பார்க்காமல் ஜெயகாந்தன் சொல்கிறார் இதைச் சொன்ன ஜெயகாந்தன் புத்தியுடையவராகவே இருந்திருப்பார் என்ற பொதுப்புத்தியில் இதனை நானும் வழிமொழிகிறேன் என்கிற ரீதியில் சிவகுமார் குறிப்பெழுதுகிறார்.

அதாவது அன்றைய ராம் புலிகளை ஆதரித்ததற்கும் இன்றைய ராம் புலிகளை எதிர்ப்பதற்கும் கட்டாயம் காரணம் இருக்கும் அந்தக் காரணமோ அவரது கொள்கையோ எதுவாக இருந்தாலும் அவரை நான் மதிக்கிறேன் அவரை வழிமொழிகிறேன்.இரண்டு ராமையும் நான் ஏற்றுக்கொள்கிறேன் என்பது பொதுப்புத்தியில்லை மந்தையாட்டுப்புத்தி.

மந்தையாட்டுக்கூட்டத்தில் முன்னால் போகும் ஆட்டைப் பின் தொடர்வதற்கு பின்னால் போகும் ஆட்டுக்குக் கட்டாயம் காரணம் இருந்தே தீரும்.அதைத் தொடரும் ஆட்டுக்கும் ஏதாவது காரணம் இருக்கும்.மொத்தத்தில் பார்க்கும் எமக்கு மந்தையாட்டுக் கூட்டம் ஒரே ஆட்டைப் பின் தொடர்வதாய்த் தோன்றுவதற்குக் கூட ஏதேனும் காரணம் இருக்கலாம்.

இந்து ராம் மட்டுமல்ல இன்னபிற இந்தியத் தேசியவாதிகள் விடுதலைப் புலிகளையும் மற்ற இயக்கங்களையும் ஆயுதம் கொடுத்து,பயிற்சியும் கொடுத்து போராடத் தூண்டியதற்கு முக்கிய காரணம் ஈழத்தமிழர் மேலிருந்த அக்கறை என்பதை விட இந்தியாவின் நலனில் உள்ள அக்கறை என்பதே பொருத்தமாக இருக்கும்.இந்து ராம் விடுதலைப் புலிகளை ஆதரித்ததற்கும் அவர்களுடன் தொடர்புகளை வைத்திருந்ததற்கும் அதேதான் காரணம்.

இலங்கை இந்திய ஒப்பந்தத்தை நடைமுறைப்படுத்துவதில் ராம் காட்டிய அக்கறை இந்திய நலனைச் சார்ந்ததன்றி ஈழத்தில் அமைதி ஏற்படவேண்டுமென்பதோ விடுதலைப்புலிகளுக்கு நன்மை செய்யவேண்டுமென்பதோ அல்ல.

இந்திய இராணுவத்துக்கும் விடுதலைப்புலிகளுக்கும் போர் மூண்ட பின்னர் கூட அவர்களை தம் பக்கம் சாய்த்துவிட இந்திய அரசியல் மட்டத்தினரின் தூதராக பிரபாகரனைச் சந்தித்தார்அது கூட இந்திய நலனை முன்னிறுத்தியதுதான்.ஜெயகாந்தனுக்கு அந்த நேரத்தில் ராமை எதிர்க்கவேண்டி இருந்திருக்கிறது இந்தச் சம்பவத்தை தனக்குச் சார்பாகப் பயன்படுத்திக்கொண்டிருக்கிறார்.ஆனால் அதனை உதாரணமாக சிவகுமார் எடுத்துப் போட்டிருப்பது ராமை நியாயப்படுத்தப் போய் தன் பங்கிற்கு அவரது முகமூடியை இன்னும் கொஞ்சம் பிய்த்துப் போட்டதாகத் தான் இருக்கிறது.

கடைசிவரை ஆரம்பத்தில் ராம் ஏன் விடுதலைப்புலிகளை ஆதரித்தார் என்பதற்கும் இப்போது ஏன் எதிர்க்கிறார் என்பதற்கும் காரணங்கள் தேட சிவகுமார் முனையவில்லை ராம் செய்தால் அது சரியாகத்தான் இருக்கும்.காரணமில்லாமல் அவ்வாறு செய்திருக்கமாட்டார் என்றவாறாகத்தான் அவரது அணுகுமுறை இருக்கிறது.

எல்லா நேரத்திலும் இந்தியத் தேசியவாதியாகவே ராம் செயற்பட்டிருக்கிறார்.அதனாலேயே புலிகள் இந்தியாவின் அழுத்ததிற்கு பணியாத நிலமை வந்தபோது அவர்களின் தீவிர எதிர்ப்பாளராகத் தன்னை மாற்றிக்கொண்டார்.இதனை சந்தர்ப்பத்திற்கேற்ற மாதிரி மாறிக்கொள்ளும் குள்ளநரித்தனம் என்றும் குறிப்பிடலாம் அல்லது சிவகுமார் சொல்ல வருவது மாதிரி இராசதந்திரம் என்றும் சொல்லிக்கொள்ளலாம்.

வரலாறு என்பது ஒற்றைப் பரிமாணமுள்ளது அல்ல அதற்குப் பல பரிமாணங்கள் உண்டு அவற்றின் பரிமாணத்துக்கேற்ற மாதிரி அவற்றைப் பார்க்கவேண்டும் எம் கண்ணுக்கு வண்ணக் கண்ணாடியைப் போட்டுக்கொண்டு பார்த்தால் வரலாறும் எமது கண்ணாடியின் நிறமாகத்தான் தோன்றும்.எதையும் வரலாற்று ரீதியாக ஆய்வு செய்வதற்கு முன்னாலே வரலாற்றை முழுமையாக தெரிந்துகொள்ள முயற்சிக்கவேண்டும்.

இந்த விடயத்தில் ஜெயகாந்தன் எவ்வளவோ மேல் என்று புரிகிறது.அவர் சொல்வது போன்று அன்றிலிருந்து இன்றுவரை அவர் ஒரே நிலைப்பாட்டில்-அது புலி எதிர்ப்பாக இருந்தாற் கூட-இருந்திருந்தால் அவரை மதிக்கலாம்.

ஆனால்

இந்த வன்முறையாளர்களின் கோரிக்கைகளை ஆதரிப்பது வேறு: இவர்களுக்கே இடம்
கொடுப்பது வேறு என்று புரிந்து கொண்ட ராஜீவ் காந்திதான் ஜனநாயக வழியில் அரசியல்
தீர்வு காண்பது ஒன்றே ஈழப்பிரச்னை தீர வழியென்று நிரூபித்தார். அமிர்தலிங்கமும்,
ஈழப் புரட்சிகர முன்னணியினர் பலரும் ராஜீவின் வழியை ஆதரித்தனர். யாழ்ப்பாணம்
புனர்நிர்மாணம் செய்யப்பட்டது. ஈழத் தமிழ் மாநிலம் அமைந்தது. தேர்தலும் நடந்து
தமிழர்க்கு என்று ஒரு மாநில அரசும் அமைந்தது...

என்று சொல்வதற்கு ஜெயகாந்தன் நிச்சயம் வெட்கப்படவில்லை என்றே தோன்றுகிறது.பிரம்படி முதல் யாழ் வைத்தியசாலை வரை பலநூற்றுக்கணக்கான மக்களின் குருதியில் தோய்ந்து பொம்மை ஆளுநர்களைக் கொண்டு அமைக்கப்பட்ட ஈழத்தமிழ் மாநிலம்.பலநூற்றுக்கணககான பெண்களை பசியாறக் கொடுத்து இந்திய இராணுவத்தால் ஜனநாயக முறைப்படி காவல் காக்கப்பட்டதை வசதியாக மறைக்கும் ஜெயகாந்தன் ராமுக்கு எவ்விதத்திலும் குறைந்தவர் இல்லை